Τραγούδια…
«Η μουσική ενώνει» είναι το σύνθημα της Γιουροβίζιον, αλλά προϋπόθεση για να συμβεί αυτό, είναι να βρίσκεσαι στην …ευρωατλαντική πλευρά της Ιστορίας! Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν ξέραμε ποιος θα είναι ο φετινός νικητής του «μουσικού διαγωνισμού». Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είχαμε και μεγάλη αγωνία… Πρόπερσι στη Γιουροβίζιον κέρδισε η Ουκρανία (γιατί άραγε;) και πέρσι η Σουηδία, που ήταν τότε εν αναμονή μέλος του ΝΑΤΟ. Φέτος, τα παρατράγουδα ήταν περισσότερα από τα τραγούδια που ακούστηκαν και είχαν στο επίκεντρο τη συμμετοχή του Ισραήλ από τη μια κι από την άλλη τις αντιδράσεις που προκαλεί η σφαγή των Παλαιστινίων μέσα κι έξω από το στάδιο όπου διεξάγεται ο ανταγωνισμός.
Πέρα από την εμπάθεια των διοργανωτών για τις μαζικές διαμαρτυρίες, οτιδήποτε μπορεί να εξέφραζε δυσαρέσκεια για το Ισραήλ, στοχοποιούνταν αυτόματα ως «αντισημιτισμός»! Φαίνεται πως η κουλτούρα της …«ανοχής», της «συμπερίληψης» και της «διαφορετικότητας», που διαφημίζονται ως οι «αξίες» του διαγωνισμού, δεν χωράει άλλες γνώμες, πέρα από αυτές που εκφράζουν οι διοργανωτές. Για τους λάτρεις των προγνωστικών πάντως, το Ισραήλ βρισκόταν μέχρι και την Παρασκευή στη λίστα με τα φαβορί…
… και παρατράγουδα
Για να λέμε πάντως και του στραβού το δίκιο, οι …κυνηγοί κεφαλών του διαγωνισμού παίζουν εντός έδρας, αφού δικό τους κατασκεύασμα είναι η Γιουροβίζιον:
Για όσους δεν το γνωρίζουν, εμπνευστής και δημιουργός της Γιουροβίζιον είναι το ΝΑΤΟ (!) στο πλαίσιο της πολιτικής του για την «ήπια ισχύ»! Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα το περιγράφουν ως εξής: Στις 28/1/1955 η «Επιτροπή του ΝΑΤΟ για τον Πολιτισμό και τη δημόσια πληροφόρηση» παρέδωσε στον διευθυντή της Γαλλικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης μια έκθεση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού φεστιβάλ που θα ονόμαζαν Γιουροβίζιον.
Στις 30/11/1955, ξανά στο Παρίσι, έγινε νέα συνάντηση, αλλά το σχέδιο είχε αλλάξει: Τώρα συζητιόταν η δημιουργία ενός μουσικού φεστιβάλ του ΝΑΤΟ που θα ξεκινούσε τον Απρίλη του 1956.
Στις 12/2/1955, σε μια τρίτη συνάντηση, αποφασίστηκε η χρησιμοποίηση της European Broadcasting Union (EBU) ως φορέα για την υλοποίηση του σχεδίου και έτσι ο διαγωνισμός ξεκίνησε τον Μάη του 1956, με τον φιλόδοξο στόχο «να επηρεαστεί το κοινό υπέρ του ΝΑΤΟ μέσα από το κλίμα αυτής καθαυτής της διοργάνωσης». Φαίνεται λοιπόν ότι όπου δεν πίπτει ο λόγος της ευρωατλαντικής προπαγάνδας, πίπτει η ράβδος της συκοφάντησης και του αποκλεισμού κάθε αντίθετης φωνής.
Από την στήλη “Από…μέρα σε…μέρα” του σημερινού Ριζοσπάστη
